Επικινδυνότητες

Απαντήσεις σε τρία ερωτήματα δημοσιογραφικής έρευνας της Σώτιας Ζένιου

1. Ποια είναι η άποψή σας για την ομοφυλοφιλία, είναι επιλογή, αρρώστια ή διαστροφή;
Από την άποψη του ήθους του χριστιανού, που συνοψίζεται στη στοίχιση και στην υπηρέτηση του σχεδίου του Δημιουργού για την κτίση και τον άνθρωπο, η ομοφυλοφιλία, όπως, άλλωστε, και η γαστριμαργία ή η συκοφαντία, λόγου χάριν, είναι ανηθικότητα, είναι αμαρτία, είναι, δηλαδή, αποτυχία του ανθρώπου να πραγματοποιήσει το σχέδιο του πλάστη το σχετικό με αυτόν. Ακριβέστερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι συνέπεια της αμαρτίας, της άστοχης επιλογής της αυτονόμησης του ανθρώπου από το Θεό, που επέφερε στη ζωή του την ασθένεια, τον πόνο και το θάνατο. Ειδικά, μάλιστα, κάθε χρήση του ανθρώπινου σώματος πέρα από ή ενάντια στις προδιαγραφές του παραποιεί, διαστρεβλώνει και παραχαράττει το σκοπό για τον οποίο αυτό προορίστηκε, και συνεπώς επιβεβαιώνει και διαιωνίζει την καταστροφική αποκοπή του ανθρώπου από την πηγή της ζωής. Βέβαια, ο άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος να επιλέγει και να καθορίζει το περιεχόμενο του βίου του. Εντούτοις, η άσκηση της ελευθερίας του, παρότι τυγχάνει απόλυτου σεβασμού από τον Κτίστη του, και οφείλει να τυγχάνει σεβασμού και από όλους όσοι τον περιστοιχίζουν, δεν αποτελεί δικαίωση των όποιων εσφαλμένων επιλογών του.

2. Είναι γενική αυτή η τοποθέτηση;
Είναι γεγονός ότι σύμφωνα με κριτήρια ηθικής προχριστιανικών, ίσως και ορισμένων σύγχρονων μη χριστιανικών κοινωνιών, είναι αποδεχτές διάφορες μορφές ομοφυλοφιλίας. Είναι, όμως, εξίσου σαφές ότι η ομοφυλοφιλία είναι έξω, ως εκδήλωση αμαρτωλή, από τα πλαίσια του χριστιανικού ήθους, άρα για ένα χριστιανό είναι ανηθικότητα. Άλλο, τώρα, ότι είναι, ασφαλώς, ισχυρότερη ανηθικότητα το ποδοπάτημα του διπλανού, η εκμετάλλευση του αδύνατου, η αλαζονική διεκδίκηση του συμφέροντος, η αδιαφορία για τα πάθια και τους καημούς του κόσμου, η εγωιστική χρήση της κτίσης κ.λ.π. κ.λ.π., καταστάσεις που υποκριτικά και τεχνηέντως παραβλέπονται, συχνά και από τους αμύντορες του χριστιανικού ήθους. Η επικέντρωση της αμαρτωλότητας στη σεξουαλική συμπεριφορά κάθε άλλο παρά συνάδει με τα πραγματικά κριτήρια της Εκκλησίας.

3. Κινδυνεύει η κοινωνία από την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας;
Το ήθος του ανθρώπου κινδυνεύει κυρίως από δυο μεριές· και οι δυο εξαρτιούνται πάντα από τους πνευματικούς ταγούς της κοινωνίας. Η παρουσία του αμαρτωλού συνανθρώπου δεν αποτελεί κίνδυνο· ίσως να αποτελεί πρόσφορη περίσταση για μετάγγιση αγάπης. Η περιχώρηση προς τον ιδιόρρυθμο συνάνθρωπο επίσης δεν αποτελεί κίνδυνο· ίσως να αποτελεί ευκαιρία για υπερνίκηση του ατομισμού. Οι προγραφές και εκκαθαρίσεις που εφαρμόστηκαν σε παλαιότερες εποχές, δεν απέτρεψαν, αντίθετα, συχνά επιτάχυναν την έκλυση του κοινωνικού ήθους.
Κίνδυνος υπάρχει από την έλλειψη/απόκρυψη θετικών παραδειγμάτων, στη χριστιανική κοινωνία έλλειψη α γ ί ω ν , και, πολύ περισσότερο, από την ανάρρηση και προβολή αρνητικών προτύπων, κατάσταση από την οποία υποφέρει πραγματικά η κοινωνία μας. Κίνδυνος υπάρχει για το ήθος μας, ιδίως το ήθος των νέων και από την υποστολή του ρόλου της παιδείας και, πολύ περισσότερο, από τη λειτουργία αλλοπρόσαλλης ή ανερμάτιστης παιδείας που δεν προσφέρει τον απαραίτητο εξοπλισμό στο κάθε ξεχωριστό ανθρώπινο πρόσωπο για να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις εκάστοτε τρέχουσες προκλήσεις και ανάγκες· παιδείας που παράγει αντί ελευθέρων δημιουργών, άκριτους καταναλωτές προϊόντων και ιδεών. Με τέτοιους πολίτες υπάρχει το ενδεχόμενο, μάλλον η μεγάλη πιθανότητα, η αμαρτία να προαχθεί σε τρόπο ζωής, οπότε κανένας απαγορευτικός νόμος δεν επαρκεί για να ανακόψει την κοινωνική αποσάθρωση. Αν οι πρόμαχοι της ηθικότητας είχαν πράγματι στόχο ανάλογο με τις διακηρύξεις τους θα φρόντιζαν να παρέχουν, πρώτα οι ίδιοι, θετικά παραδείγματα, και κατάλληλη παιδεία, ικανά να θωρακίζουν τα μέλη της κοινωνίας και να εξασφαλίζουν την προκοπή, εκκλησιαστικά τον α γ ι α σ μ ό τους.