Η ένταξη, κοινό συμφέρον όλων των Κυπρίων

(Επειδή ενδεχομένως είναι διδακτικό να ξέρουμε από πού περάσαμε πριν οδηγηθούμε στην οριστική διχοτόμηση της χώρας μας, επαναδημοσιεύεται μετά από εφτά χρόνια αυτό το άρθρο)

Τα γεγονότα αυτού του καλοκαιριού στην κατεχόμενη περιοχή της χώρας μας, που σφραγίστηκαν με τις δυο για τους πολλούς αναπάντεχες δυναμικές εκδηλώσεις των συμπατριωτών μας τουρκοκυπρίων εναντίον του εκεί ξενοστήρικτου καθεστώτος, πρέπει να αξιολογηθούν ψύχραιμα και με κριτήρια πατριωτικά, αν είναι να αξιοποιηθούν προς το συμφέρον του λαού μας και να αποβούν γέφυρα διαπεραίωσης στο χώρο παραγωγικότερων κοινών προσπαθειών για την απαλλαγή της Κύπρου από το βραχνά της ακόρεστης βουλιμίας των στρατοκρατών της Άγκυρας.
Η έντονη διαμαρτυρία εναντίον της δίωξης των δημοσιογράφων της «Αβρούπα» και η βίαιη κατακραυγή για την κατάρρευση των τραπεζών, γεγονότα που εκ πρώτης όψεως φαίνονται εντελώς διαφορετικής αιτιολογίας, έχουν στην πραγματικότητα αξιοπρόσεκτα βαρυσήμαντο κοινό υπόβαθρο. Εκδηλώνουν την ογκούμενη συνειδητοποίηση από τα θύματα εκείνα της εισβολής που, εν μέρει δικαιολογημένα, τα πρώτα χρόνια πανηγύρισαν με την άφιξη των τουρκικών στρατευμάτων της αλήθειας ότι η εκμετάλλευση ανθρώπων και χωρών και η συνακόλουθη καταπάτηση δικαιωμάτων ντύνονται συχνά -και παραλλάσσονται με επιτυχία- τα χρώματα του εθνικού φανατισμού και της φυλετικής ή θρησκευτικής αντιπαλότητας, αλλά δεν παύουν να απομυζούν την ικμάδα και να φαλκιδεύουν το μέλλον των λαών.
Η οσημέραι καθιστάμενη εμφανής αντίδραση των τουρκοκυπρίων πηγάζει, νομίζω, από τη σταδιακά διαμορφούμενη και επιβεβαιούμενη πεποίθηση πως τα τουρκικά στρατεύματα δε βρίσκονται στη βόρεια Κύπρο για να προστατεύσουν τους ομόθρησκους / ομόφυλους / ομοεθνείς, αλλά για να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά συμφέροντα της «μητρός πατρίδος» σε βάρος ή και αντίπραξη με τις δικές τους ανάγκες και προτεραιότητες.
Πέρα, εντούτοις, από τη διερεύνηση των αιτιών, ενδιαφέρουν και δύο καίρια σημεία:
Πρώτον, τα γεγονότα σηματοδοτούν την απαρχή ή και την κορύφωση της αψήφησης των αυξημένων κινδύνων που επαπειλούνται κατά των διαμαρτυρομένων κατά του ολοκληρωτικού καθεστώτος που επιβλήθηκε και λειτουργεί στην κατεχόμενη περιοχή. Έχοντας εμείς συνηθίσει στο αυτονόητο δικαίωμα του καθενός να βγαίνει και να λέει ή να ενεργεί ό,τι του κατέβει με τεράστια συχνά ζημία των υποθέσεων του κράτους, χωρίς την παραμικρή συνέπεια σε βάρος του, ούτε καν πολιτικό κόστος, ίσως δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε το μέγεθος της διακινδύνευσης στην οποία περιέρχεται ένας τουρκοκύπριος επικρίνοντας τη συμπεριφορά ή τις επιλογές της εγκάθετης ηγεσίας, πολύ περισσότερο, των δυνάμεων κατοχής. Ο τουρκοκύπριος συμπατριώτης μας φαίνεται να έχει προχωρήσει σε βήματα δημοκρατικής ευαισθησίας που του επιτρέπουν, ορθότερα του επιβάλλουν να μην προκρίνει το χρυσό της σιωπής εφησυχάζοντας επί των ιδίων συμφερόντων, αλλά να διεκδικεί δυναμικά το δικαίωμά του να ελέγξει το μέλλον του τόπου και των παιδιών του.
Δεύτερο και σημαντικότερο, τα γεγονότα αφενός αποδείχνουν τα όρια και τα αδιέξοδα του καθεστώτος, και αφετέρου υποδείχνουν στους τουρκοκύπριους ότι μόνη θετική διέξοδος γι’ αυτούς είναι η ταχύτατη ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανεξάρτητα από το μέτρο κατανόησης αυτής της προοπτικής από όλους αυτή την ώρα. Τόσο το πρόβλημα του Λεβέντ και των ανθρώπων της «Αβρούπα», πρόβλημα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και το πρόβλημα της κατάρρευσης των τραπεζών, πρόβλημα οικονομικής διαφάνειας και χρηστής οικονομικής διαχείρισης του πλούτου της κοινωνίας, όσο και το πλήθος άλλων προβλημάτων που αποτελούν την παθολογία του καθεστώτος της κατεχόμενης περιοχής, είναι ανήκουστα και απαράδεκτα στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντασσόμενοι στις οργανωμένες κοινωνίες της Ευρώπης, όλοι οι Κύπριοι μπορούμε να προσβλέπουμε σε σταθερή πορεία έμπρακτης δημοκρατίας και ανάπτυξης με ανθρώπινο πρόσωπο.
Νομίζω ότι επιβάλλεται όπως η πορεία ένταξης αξιοποιηθεί ως η κύρια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στη βάση της κατανόησης από όλους ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τη μόνη θετική προοπτική υπέρβασης των σημερινών προβλημάτων της χώρας μας. Η ένταξη δημιουργεί κοινότητα συμφερόντων για το σύνολο των κατοίκων του νησιού μας, γιατί εξασφαλίζει κοινά και μη ανταγωνιστικά οφέλη για όλους.